ID: 31926
Omschrijving
houtskool stilleven \"Kruik en paard\" van Frits Schiller 1886 - 1971
Schilder : Frits Schiller 1886 - 1971
Titel/Voorstelling : \" stilleven van kruik en paard \"
Datering : omstreeks 1930
Medium / Techniek : houtskool op papier
Maten : circa 60 x 40 cm (papier)
Exclusief verzendkosten
Verzenden voor risico van de koper
In 1886 opende George Schiller, van Duitse afkomst, aan het Damrak 93 een Bierstube. Dit bedrijf was succesvol. George overleed in 1907 en het bedrijf werd voortgezet door zijn kinderen Frits, Hein en Elsa. Zij durfden het aan om een grotere zaak te kopen aan het nieuwe uitgaanscentrum van die tijd, het Rembrandtplein. Het werd café Du Parc - dat voor fl. 600,- gekocht werd, en restaurant De Kuil op de nummers 28 - 32. Deze gebouwen werden in 1912 gesloopt. Architecten M.J.E. Lippits en N. H. W. Scholte ontwierpen het café - restaurant - hotel Schiller in een stijl tussen Art Deco en Jugendstil. Binnen draagt beton de constructie van het hotel, alhoewel dit goed is weggewerkt. Op 6 augustus 1913 ging het bedrijf open.
Met name Frits Schiller (1886 - 1971) was een kleurrijk mens en de spil van het bedrijf. Hij trouwde met Cornelia (Corry) Catharina Italiaander, een actrice (1886 - 1971). Hij was hotelier maar volgde ook een schildersopleiding op de Rijksacademie bij de Amsterdamse schilders G.J. Staller en prof. Dake.
Frits schilderde veel (impressionistisch) en werd door zijn vrienden \"de grootste schilder onder de hoteliers en de grootste hotelier onder de schilders\" genoemd. Vele van zijn vrienden - vaak bekende namen van vroeger - werden door hem geportreteerd en hangen nu in de Portrettenzaal van de Brasserie.
De beau-monde en de artiesten van de jaren voor de oorlog kwam in Het Schiller, net zoals de gewone man. Men kwam er om te zien en om gezien te worden, en tot de vaste stamgasten hoorden de kunstschilders en beeldhouwers als George Breitner, John Rädecker, Hildo Krop, Ossip Zadkine, Piet van der Hem, Leo Gestel en Jan Sluyters, de schrijvers Slauerhoff en Greshoff, de toneelschrijver Herman Heijermans en de cabaretiers Fien de la Mar, Nap de la Mar, Louis Davids en Pisuisse. Heijermans en Pisuisse woonden zelfs in het hotel.
Jean-Louis Pisuisse, een zeer bekend cabaretier en zijn vrouw, Jenny Gilliams, aten hier hun laatste maaltijd voordat zij op 26 november 1927 op het Rembrandtplein werden doodgeschoten door Tjakko Kuiper aan de achterzijde van het beeld van Rembrandt (sinds 2010 de voorzijde). Tjakko was een jaloerse ex-minnaar van Jenny en hij pleegde na de moorden zelfmoord.
Verder komt in de jaren derig een nieuwe clientele erbij, de Duitse Joden, die gevlucht zijn voor het Naziregime. Frits Schiller moet niets van dit regime hebben.
In de oorlog werd het gebouw al direct in 1940 gebruikt door de Wehrmacht en Schiller mag 5 kamers en de bar behouden. Daarnaast komt het Feldgericht van de Luftgau erheen na het neerstorten van een vliegtuig op de Reguliersdwarsstraat op 27 april 1943. Wanneer de Nazi\'s in 1945 vertrekken is het Schiller verwaarloosd en uitgewoond.
Snel worden de herstelwerkzaamheden ter hand genomen en in 1950 wordt architect J J B Franswa gevraagd om de modernisering te leiden. In 1950 is de heropening. De verbouwing is redelijk voorzichtig uitgevoerd, waardoor er nog genoeg resteert van het oorspronkelijke interieur.
Frits Schiller bleef directeur van dit familiebedrijf tot 1970; toen verkocht hij het aan Maup Caransa. Maup Caransa verkocht het aan Centre Hotels, die keten werd overgenomen door Crest Hotels in 1981. Crest Hotels verkocht het hotel aan Karena Hotels en zij verkochten het aan de Krasnapolsky Groep. Deze groep fuseerde in 2002 met het Spaanse NH Hoteles en het bedrijf heet nu NH Schiller.
Van Frits zijn er nog 350 schilderijen in het hotel te zien (van de oorspronkelijke 600), deels met portretten van de beau-monde van weleer, deels met stadsgezichten van Amsterdam, landschappen, stillevens en interieurs.
NH Schiller is door zijn rijkdom aan kunstwerken praktisch als een klein museum te beschouwen. Frits Schiller heeft een omvangrijke kunstcollectie, bestaande uit ruim 350 originele kunstwerken, nagelaten. De kunstcollectie is rijk in omvang en kwaliteit, maar ook in variëteit uniek. Naast portretten schilderde Frits Schiller stillevens, landschappen en stadsgezichten van Amsterdam. Alle werken hangen permanent ten toon in het hotel.
Het interieur van het hotel ademt, ondanks alle modernisering, nog een vooroorlogse sfeer. Het is een combinatie van late jugendstil, art deco en modernistische elementen. In het trappenhuis met de oorspronkelijke smeedijzeren leuning is een tegeltableau ingemetseld. Het hotelpersoneel had dit destijds aangeboden ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van Schiller aan het Rembrandtplein. Het restaurant heeft, net als vroeger, houten zittingen rondom de negen betonnen kolommen die het plafond dragen. De lampen zijn voorzien van koperen art deco armaturen. De achterruimtes worden in beslag genomen door een leeszaal en een biljartzaal die licht ontvangen via een glazen koepeldak. De muren van deze ruimtes werden in 1923 door de schilder Max Nauta van spreuken voorzien.
Frits Schiller genoot grote bekendheid in Amsterdam als hoteleigenaar en kunstschilder. Na een schildersopleiding bij G.J. Staller en daarna aan de Rijksacademie specialiseerde hij zich in landschappen, stillevens en stadsgezichten. Zijn grote talent lag bij portretten.
Schilder : Frits Schiller 1886 - 1971
Titel/Voorstelling : \" stilleven van kruik en paard \"
Datering : omstreeks 1930
Medium / Techniek : houtskool op papier
Maten : circa 60 x 40 cm (papier)
Exclusief verzendkosten
Verzenden voor risico van de koper
In 1886 opende George Schiller, van Duitse afkomst, aan het Damrak 93 een Bierstube. Dit bedrijf was succesvol. George overleed in 1907 en het bedrijf werd voortgezet door zijn kinderen Frits, Hein en Elsa. Zij durfden het aan om een grotere zaak te kopen aan het nieuwe uitgaanscentrum van die tijd, het Rembrandtplein. Het werd café Du Parc - dat voor fl. 600,- gekocht werd, en restaurant De Kuil op de nummers 28 - 32. Deze gebouwen werden in 1912 gesloopt. Architecten M.J.E. Lippits en N. H. W. Scholte ontwierpen het café - restaurant - hotel Schiller in een stijl tussen Art Deco en Jugendstil. Binnen draagt beton de constructie van het hotel, alhoewel dit goed is weggewerkt. Op 6 augustus 1913 ging het bedrijf open.
Met name Frits Schiller (1886 - 1971) was een kleurrijk mens en de spil van het bedrijf. Hij trouwde met Cornelia (Corry) Catharina Italiaander, een actrice (1886 - 1971). Hij was hotelier maar volgde ook een schildersopleiding op de Rijksacademie bij de Amsterdamse schilders G.J. Staller en prof. Dake.
Frits schilderde veel (impressionistisch) en werd door zijn vrienden \"de grootste schilder onder de hoteliers en de grootste hotelier onder de schilders\" genoemd. Vele van zijn vrienden - vaak bekende namen van vroeger - werden door hem geportreteerd en hangen nu in de Portrettenzaal van de Brasserie.
De beau-monde en de artiesten van de jaren voor de oorlog kwam in Het Schiller, net zoals de gewone man. Men kwam er om te zien en om gezien te worden, en tot de vaste stamgasten hoorden de kunstschilders en beeldhouwers als George Breitner, John Rädecker, Hildo Krop, Ossip Zadkine, Piet van der Hem, Leo Gestel en Jan Sluyters, de schrijvers Slauerhoff en Greshoff, de toneelschrijver Herman Heijermans en de cabaretiers Fien de la Mar, Nap de la Mar, Louis Davids en Pisuisse. Heijermans en Pisuisse woonden zelfs in het hotel.
Jean-Louis Pisuisse, een zeer bekend cabaretier en zijn vrouw, Jenny Gilliams, aten hier hun laatste maaltijd voordat zij op 26 november 1927 op het Rembrandtplein werden doodgeschoten door Tjakko Kuiper aan de achterzijde van het beeld van Rembrandt (sinds 2010 de voorzijde). Tjakko was een jaloerse ex-minnaar van Jenny en hij pleegde na de moorden zelfmoord.
Verder komt in de jaren derig een nieuwe clientele erbij, de Duitse Joden, die gevlucht zijn voor het Naziregime. Frits Schiller moet niets van dit regime hebben.
In de oorlog werd het gebouw al direct in 1940 gebruikt door de Wehrmacht en Schiller mag 5 kamers en de bar behouden. Daarnaast komt het Feldgericht van de Luftgau erheen na het neerstorten van een vliegtuig op de Reguliersdwarsstraat op 27 april 1943. Wanneer de Nazi\'s in 1945 vertrekken is het Schiller verwaarloosd en uitgewoond.
Snel worden de herstelwerkzaamheden ter hand genomen en in 1950 wordt architect J J B Franswa gevraagd om de modernisering te leiden. In 1950 is de heropening. De verbouwing is redelijk voorzichtig uitgevoerd, waardoor er nog genoeg resteert van het oorspronkelijke interieur.
Frits Schiller bleef directeur van dit familiebedrijf tot 1970; toen verkocht hij het aan Maup Caransa. Maup Caransa verkocht het aan Centre Hotels, die keten werd overgenomen door Crest Hotels in 1981. Crest Hotels verkocht het hotel aan Karena Hotels en zij verkochten het aan de Krasnapolsky Groep. Deze groep fuseerde in 2002 met het Spaanse NH Hoteles en het bedrijf heet nu NH Schiller.
Van Frits zijn er nog 350 schilderijen in het hotel te zien (van de oorspronkelijke 600), deels met portretten van de beau-monde van weleer, deels met stadsgezichten van Amsterdam, landschappen, stillevens en interieurs.
NH Schiller is door zijn rijkdom aan kunstwerken praktisch als een klein museum te beschouwen. Frits Schiller heeft een omvangrijke kunstcollectie, bestaande uit ruim 350 originele kunstwerken, nagelaten. De kunstcollectie is rijk in omvang en kwaliteit, maar ook in variëteit uniek. Naast portretten schilderde Frits Schiller stillevens, landschappen en stadsgezichten van Amsterdam. Alle werken hangen permanent ten toon in het hotel.
Het interieur van het hotel ademt, ondanks alle modernisering, nog een vooroorlogse sfeer. Het is een combinatie van late jugendstil, art deco en modernistische elementen. In het trappenhuis met de oorspronkelijke smeedijzeren leuning is een tegeltableau ingemetseld. Het hotelpersoneel had dit destijds aangeboden ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van Schiller aan het Rembrandtplein. Het restaurant heeft, net als vroeger, houten zittingen rondom de negen betonnen kolommen die het plafond dragen. De lampen zijn voorzien van koperen art deco armaturen. De achterruimtes worden in beslag genomen door een leeszaal en een biljartzaal die licht ontvangen via een glazen koepeldak. De muren van deze ruimtes werden in 1923 door de schilder Max Nauta van spreuken voorzien.
Frits Schiller genoot grote bekendheid in Amsterdam als hoteleigenaar en kunstschilder. Na een schildersopleiding bij G.J. Staller en daarna aan de Rijksacademie specialiseerde hij zich in landschappen, stillevens en stadsgezichten. Zijn grote talent lag bij portretten.